Poems 31-40

Zuivering

 

Neil Young zingt zijn ‘searching for a heart of gold’
Nog steeds zoekende na al die jaren
Terwijl de zon het terras schoon veegt
Met gouden vogelveren

Mijn hart heeft zich geopend
Het goud absorberend
Met diepe ademteugen
De extase borrelt op uit diepe bronnen

Het middenrif pompt gestaag
De longen zuiverend
De hongerige cellen voedend
Met het ‘feel good’ elixer

Het denken is gestopt
De grote schoonmaak is begonnen
Ik dring door de barricades heen
als een vechter zonder harnas

De kracht ontleend
Aan het magma van de essentie
Het plasma circuleert als een bergstroom
De dicht geslipte aderen uitdiepend

De spieren gevoed met gezonde spijzen
Voelen sterk aan
En verdringen de opeenhopingen
Van de onverzadigde vetten

Het gevecht wint het van de depressie
Het licht opent de porieën
De huid herademt
Ik glimlach voor het geschenk van de dag

HenriB

De rode Wouw


Majesteitelijk gleed ze over het dal
Gedragen door thermiek
Loerend met een vlijmscherpe blik
Voor details van de kleinste beweging

Niet bewust van haar eigen elegantie
De arme gespreid
Als verwelkomde ze innerlijk haar prooi.
Haar hoofd in de scanning modus

Mijn adem stokte
Haar niet eerder gezien
Mijn hart ging tekeer
Een blik was me gegund in de pracht
Van de ware existentie
Een klein moment
In de grootsheid van het dal
Dat zich achter mijn huis ontvouwde
Maar een groots aangezicht het te beleven met de intensiteit van God’s blik

Voel me vereerd
Voel me dankbaar
Voel me gezegend
De spiegel van mijn eigen Ik
gezien, beleefd te hebben

HenriB

De levensbron

 

Het leven als een strijd
Vol tegenstrijdigheden
Het gevoel gevoed door de fysiek
In onmin met de geest

Een emmer vol kwaaltjes
Een badkuip vol gedachten
De hersenen vermoeiend
Met wat is geweest of gaande is

De kwaaltjes de ruimte schenkend
Zich te uiten
Doordat we moe zijn
Van het eeuwige gevecht

Aan de horizon bloeit het in weelde
Lonkend met paradijselijke pracht
We willen ons er aan tegoed doen
Maar voelen ons geremd door ons zelfbeeld

We willen zo graag
En denken er alles aan te doen
Behalve de rust te nemen
Ons over te geven aan het oneindige

Door gebed in de stilte van de dag of nacht
Met je innerlijke ‘zelf’ in gesprek te gaan
En te voelen hoe mooi je bent
Als ziel van het eeuwige leven

Te weten dat lijden en dood niet bestaan
Dat het slechts projecties zijn van ons denken
Dat we in waarheid geestelijk zijn
En volmaakt

Jaag de gedachtes weg
De moordenaars van het paradijs
Keer ze de rug toe met stok en slaag
“Ga achter mij!”

Het is een lange weg
De levensbron te vinden
Vergeet het zoeken ernaar
De bron vindt jou…als je loslaat

HenriB

Migraine

 

 

Met de hoofdband van geklonken ijzer
Aangedraaid door de zeeman arm van de beul
Word ik middeleeuws gemangeld
Ik kan niet vluchten

Een emmer gal
Door misselijkheid gedreven
Over mij heel gekiept
Beklemt mijn keel

Mijn hoofdschedel kraakt
De hersenen uitgeperst
Als met een vertraagde horeca-citroenpers
Het vocht sijpelt door de ogen naar buiten

Ik kan niet schreeuwen
Niemand zou me ook horen
Ik probeer me los te wringen
Met de kracht van paniek

Ik wil vluchten uit de hel
maar de boeien ketenen me aan het bed
Ik sta op en ga weer liggen
Weer op weer liggen

Ijs, ik moet ijs hebben
Pillen helpen niet meer
Ik bonk met mijn hoofd tegen de muur
Om de pijn te verplaatsen

Het gevecht duurde drie uur
ik viel daarna in een comatische slaap
De uitgeputheid nam het van me over
Op het moment dat de pijn niet meer te dragen was

Henri

De wakers van dag en nacht

 

 

Twee grote Italiaanse berghonden

Vragen om aandacht

Liggen aan mijn voeten

Mij aankijkend met trouwe ogen

 

De bewakers van dag en nacht

Tegen binnendringers van het domein 

Het reukorgaan altijd op scherp

Alert ondanks hitte van de dag

 

Het vrouwtje als de alfa

Het jongere mannetje de rust zelve, 

haar volgend als student van de leermeesteres

Die hem de fijne kneepjes dwingend bijbrengt

 

Soms neemt mannetje actie

De alfa lacht dan om zijn onervarenheid

En als actie vereist

is zij de bazige chef d’equipe

 

Het waken vervult hun leven

De taak serieus op zich nemend

En na actie altijd weer bevestiging vragend

Aan het baasje

 

Maar vooral altijd

onvoorwaardelijk hun liefde schenkend 

als hun bijdrage

Aan het gezinsleven

 

HenriB

Exploitation

The earth,
exploited as the colony of Human Power
Depressive and angry
Wants attention, wants love, wants something in return

Enforcing this time
She has crowned herself with Corona Virus
And declared war to mankind
After all her previous reminders

For her
The time has come
To protect what is left for herself
With drastic measures

The finger pointings
Ignored by mankind
Storms, floods, melting icecaps
Not taken seriously

The sea rubbed of her life
The earth drained from her sources
The ecologic balans disrupted
By the hand of selfish creatures

The virus genially designed
By the engineers of the earth creator
Her armies advancing
Ready to attack

No more warnings
The red button has been pushed
Alarmed men to front the enemy
start building dikes to prevent flood of virus contaminated water

No mea culpa, no serious conversation
No negotiation
Even looking for other planets
in case off

Able to leave arid soil behind
By moving their exploitation to new virgin grounds
instead of giving something back

…..love

HenriB

Don`t copy text! Plagiarism check enabled