Poems 21-30 – Poetric Secrets

Gedichten: serie 21-30

Waker van de nacht

Genadig
Zijn zij die de vrede hebben gevonden
Van de storm
Die de wegen hebben schoon geblazen
En het stof ,dat was neergedaald op hun hoofden

Ik ben als een steen
Uit de overlevering van water wind en kou
Van zon en van steun voor hen die willen rusten
op mijn armen
Als stalen gewrichten

Ik ben de waker van de nacht
Als een oude eik
Zachtjes de bladeren bewegend
In het donker
Voorafgaand aan het licht
Van de openbaring

Ik voel de kracht in mij
Van duurzaamheid en geduld
Van gebed in de stilte van de oceaan

Geen reden tot zorg
Ik ben er
Om de hand te reiken aan hen in woelige wateren en in zinkputten verzonken

Illusies over ellende en pijn
Ziekte en depressie
Zijn de illusies van het sterfelijk bestaan
Die slechts grond hebben
Door malversieve gedachtes dat het lijden begint bij de geboorte

Maar geboren worden
Doen we continu
Zonder stop
Geboren worden met de liefde van onze ware Ik
Als we ons ervoor open stellen
Als we ons eraan toegeven dat we de zoon zijn
Van het eeuwige leven
Wat ons ‘zijn’ behelst

HenriB

Buongiorno

Donkere wolken met een gat van zon
Alsof een grote zonnenvinger er doorheen geprikt heeft
Zet Lucia in de bergen in de spotlight

Een surrealistisch schets van de onstuimigheid van de natuur
Bij tijd en wijlen zich roerend in de pot van de vreedzame kalmte die het in de zomer kan hebben

Windig rammelen de bladeren hun eigen trommels
Op de achtergrond speelt Thibaut Garcia zijn Bach Allegro solemne
Doordringend door het glas van de ramen

Ik schets de sfeer in mijn ziel
Behoeftig aan beelden die mijn ogen zien
Nieuwsgierig naar wat dat doet met mij
Contactvol en vol bruisende liefde

Met de klokken van de kerk in Ripabottoni
Op de achtergrond
De nieuwe dag inluidend.
De haan van de buren buongiornoot

HenriB

Vroeg in de ochtend

Het nieuwe daglicht nadert in ras tempo
De zon, als de koning op haar troon verschijnt in het wolkenloze hemelgewelf
Dat blauw pastel kleurt onder zijn bewind

Opent de poorten van de nieuwe dag
Ons verwelkomend met gespreide armen
‘Reset’ onze gedachten met de frisheid van zijn adem

Tijd om het stof van de nacht af te spoelen met vers water
Ons te besprenkelen met een stuifje bloemengeuren
En vers gewassen kleren

Ontbijtje te genieten op het terras
luisterend naar de ontwaking van de omgeving
met de oergeluiden van de schepping

HenriB

Hittegolf

De hitte grijpt verlijmend alles om zich heen vast
Zet de armklem niet geheel onzachtzinnig aan
De honden hebben het zwaar
Hun schapenvacht speelt ze parten

De lucht trilt in hoge frequentie
Zijn sonate in C majeur
Voor een lege zaal
Met hem aangapende in rood beklede fauteuils

Regen heeft zich beschaamd teruggetrokken
Het onderspit gedolven in zijn gevecht met de oppermachtige zon door de afbrokkelende beschermlaag van de aarde heenbrekend

De muren van de huizen
Niet bestand tegen al dat geweld
Klagen hun benauwdheid naar binnen
de kamers vullend met ach en wee geklaag

Woelige slapen in de nacht
Bemoeilijken de fitheid van de dag
Slechts gebed kan de illusie wegnemen
Wetend dat alles volmaakt is
En dat hittegolven niet eens bestaan
In het geestelijke bewustzijn

HenriB

Schijnwerkelijkheid

Ik strompel op blote voeten door de woestijn
Het hete zand door de eeltlaag heen dringend als een spijkermatten vloer
Water zoek ik
Om de dorst te lessen
Blarende lippen en ontstoken ogen
craquelerende huid

‘Help’, prevel ik nog voordat ik val
in de zon bedekte kuil
als een graf gedolven
door een windhoos
Een regen van rood zand
Me genadeloos geselend
Striemende zweepslagen
Ik zie de dood me sarcastisch aanstaren
Met zijn vingers klikkend

De klik van de hypnotiseur
Ik kijk verbaasd om me heen
Me niet bewust van de ‘droom’
Mensen lachen
Om het schouwspel dat ze hadden gezien
In een paar seconden was ik de zoekende in de woestijn geworden

Zo gemakkelijk komen we in een virtuele werkelijkheid
Zonder er ons bewust van te zijn
En zijn we als stoffelijke mens te manipuleren
En laten we ons ook manipuleren
Omdat we niet boven de emoties staan

HenriB

Illusie

Ver weg geweest
Vannacht
ik was een prins
En reisde naar vreemde oorden

Hoe wereldvreemd zijn dromen
Waar tijd niet bestaat
Waar we ons verplaatsen
Met een knip van de vingers

Wat is waarheid?
De wereld waarin we denken te leven?
Als denken aan de bron staat van de creatie
Hoe beperkt is die wereld dan?

Ons denken
Gevoed door zintuigelijke waarden
Vertaald in electronische verbindingen
Houden de geheimen van de ziel gevangen

Om te ervaren wat waar is
Moeten we het denken ‘bypassen’
Ons durven over te geven
De schroom afleggen

Pas dan ontdekken we
hoe mooi we zijn
Dat liefde is vervloeid in ons wezen
Dat lijden niet bestaat

HenriB

Ochtendgebed

Gegroet nieuwe dag van licht en helderheid
Besproei ons met de frisheid van je adem
Zodat we onze weg kunnen gaan
Naar nieuwe oorden van ons bewustzijn
Plaveis de weg voor onze voeten
Leidt ons langs waterbronnen
Zodat we onze dorst kunnen lessen
Toon ons de eetbare vruchten van het bos
Zodat we onze honger kunnen stillen
Leeg onze gedachten over tekorten, pijn en ziekten
En vul ze met de liefde van het geestelijke welzijn
Zodat we hand in hand het avontuur kunnen ingaan van de inzichten van ons bestaansrecht
Met nederigheid…

HenriB

Schrijfwerk

De muziek van Tidal
Op de achtergrond
Gestreamde muziek uit Amerika
Vult de ruimte om me heen

Het brengt de lucht in vervoering
Hier in Italie midden in het bos
dat het huis heeft gekoepeld met het groen van de natuur
Niet gewend aan electronische melodieën

De mussen komen nieuwsgierig kijken
Wat er aan de hand is
De bron protesteert jaloers
Op de invasie van de indringers van zijn domein

De rap van een zekere Jason Derulo
Rolt over de stenen van het terras
Gisteren nog schoon geblazen
Met de bolle wangen van Miles Davis

Het alles vormt de achtergrond
Van mijn plekkie onder de verranda
De ventilator ademt frisse wind
Ik schrijf mijn verhalen

HenriB

Communicatie

De flikkering in haar ogen
Weerspiegelen haar gedachtes
gereed om te betoveren
Met de schitteringen van sterren

Haar lichaam
Verscholen achter zwart linnen
De irissen vrij spel gevend.
Om haar wil op te leggen

Het luik in haar boerka
Ontbloot haar wensen
De ogen vertellen in code
duizend zinnen

Hoe mooi kan iets gepreveld worden
Zonder woorden
Geëxhibitioneerd door het kloppend hart
De retorica van de oogsprankeling
Eeuwen van onderdrukking
Hun leergeld is betaald en maakt zich ten gelde

Nu ook in het westen de versluiering haar intrede heeft gedaan .
In het jaar 2020.
Dankzij de inauguratie van koning Corona en de nieuwe wetten van de mondkap,
hebben wij een versnelde inhaalslag te maken

Daarom zullen wij steeds meer de Arabieren ooglettend in de gaten houden
Om net als hen de ogen te leren gebruiken
Om alles te zeggen, om iets van iets te vinden, om te wensen, om af te wijzen, om onze wil op te leggen, om lief te hebben

HenriB

Donkerte

Donker is de nacht
Het licht ontnomen
Slechts de bergdopjes op de heuvels verderop
wedijveren met hun straatlantaarns

Krekels zingen hun liederen
Maar ik hoor ze niet
Ik luister naar het gezang van de stilte
Als hoge golven deinend
In het ritme van de fado muziek

De bewegingen lijken te zijn gestopt
Een halt toegeroepen
Opgeslokt als door het nachtmonster
Veelvraat van het licht

De sterren als eenogige voyeurs
Ongrijpbaar lichtjaren ver weg
Draaien langzaam in het rond als een trage tredmolen boven onze hoofden
En zien alles aan
Met de glimlach van romantici

Hoe mooi kan donker zijn
De kleuren verdrongen met het filter
Van de monochroom
Eentonig maar onmetelijk, groots en trots

De nacht gebroederlijk met de dag
Legt haar stempel op
En opent de openbaring
Van de stoffelijke beperking en de geestelijke rijkdom van het universum
dat in ons gehuisgevest is

Tijd om te rusten
En ons over tegeven
Aan het geschenk van de Schepper
Die alles zo heeft uitgedokkert
Dat we kunnen ‘zijn’

HenriB