Gedichten: serie 01-10
Onstervelijkheid
Het geluid
Benadert mij van diep uit de aarde
Exploderend in de lucht van wol en linnen
Zich voortplantend in de fijnstof van ons bestaan
De woorden gaan onmerkbaar langs me heen
De absorptie in het onderbewustzijn
heeft geen plaats voor de gehoororganen
Ik voel de beweging
In de melancholie van het gevoel
Mijn zintuigen scherpen aan
Geheimen zetten zich af in de vraag
Naar de waarde van ons bestaan
Waar de dingen toe leiden
Weten is het diepe geloof
Verstrengeld in het universum
Van de onsterfelijkheid
HenriB
Geloof
IK ben de reiziger
die de wind vooruit gaat.
De bries ruimte geeft
IK ben het stof dat opgewaaid gaat worden,
in ontelbare gecloonde deeltjes.
Om neer te strijken bij hen die me willen ontvangen.
IK open het wolkendek om de zon toe te laten
op de akkers en steden vol met bewegende schepsels
verzadigd met het denken
IK ben de Omnipotente krachtbron van helende krachten
om verbindingen te smeden
tussen de mens en de materieloosheid van de Waarheid
IK schep geluk daar waar die nodig is
om het bestaan van de werkelijke mens te openbaren
Mits men er voor in is. Mits men er klaar voor is.
Ik weet dat geloof een beladen begrip is voor de ongelovige.
Daarom is leven ook zo zwaar voor hen
die zich laten leiden door de ratio van het denken
Henri B
Een nieuwe dag
De stilte pakt haar kans
Stroomt gulzig naar binnen
Absorberen mijn gedachtes
Bevrijdend van besmetting
De natuur, vol beweging en geluiden
Geeft haar geheimen prijs
Van schoonheid en perfectie
Trots en overweldigend
Eenheid en synchronisatie
Vloeiende lijnen
In functie met de volheid van het leven
Ik maak er onderdeel van uit
Het geheim van de trillingen
Onzichtbaar voor ons oog
Harmonische wetten
Van de Schepper
HenriB
Naakt
Ik laat me meedrijven op de golven van de thermiek
Samen met jou
Het verleden achter ons latend
Nieuwe horizonten dienen zich aan.
Op witte stranden met een azuurblauwe zee strijken we ons neer
Naakt en ontdaan van ballast
Die we als uienschillen afgepeld hebben met de zorgvuldigheid van het Weten
Hoog aan de hemel prijkt de schone zon
Een licht briesje wijst ons de weg
Naar de rots
Waar we ons huisje op zullen bouwen
Met een skelet van bankirai hout bedekt met palmbladeren
Het schrift ligt klaar
Om gevuld te worden met woorden die binnenvloeien
Als de branding van de oceaan
Onze masterpiece, vereeuwigd voor diegenen die het tot zich willen nemen
HenriB
Op weg naar de waarheid
Diep verborgen, onzichtbaar voor het oog
Bewaar ik het geheim
Als schors aan de boom
In diepe aders van het hout
Ik weet slechts van haar bestaan
Ingegeven door melancholie van de droom
En de wijsheid van mijn vrouw
Overgedragen door het DNA van de ziel
Gefertiliteerd in de foetus
Gehinderd door het geweervuur van de Bersiap
Tijdens mijn geboorte in de stad genaamd Buitenzorg
Het gevecht tussen geest en materie
Als de wind schrijd ik voort
In vloeiende en schokkerige bewegingen
Soms draaiend in een kolk van water op de oceaan
Tussen alle druppels door zoek ik mijn weg
Slechts geloof en vertrouwen helpen vol te houden
En niet opgeslokt te worden door de draken op de bergketen
Met hun mooie verhalen en vele beloftes
Maar gereed om je met vuur te besproeien
Met de zon als vriend
En de waakzaamheid van de wacht
Kom ik langzamerhand dichter bij de bron
Van waarheid.
HenriB
De nieuwe ochtend
De stilte draagt me
Op haar vleugels van geduld
De zon stijgt boven de bomen uit
Terwijl ik de verse lucht inadem
Diepe teugen
Zuurstof verrijkt mijn longen
De nieuwe ochtend in Ripabottoni
De nacht is verdreven
Lacht me verleidelijk toe
De mieren zoeken hun weg
Kriskrassend over het terras
Ze hebben rust in hun haast
De koe loeit haar ochtendzang
Met haar bariton geluid
Masserende handen doen hun werk
De nieuwe ochtendDe haan schudt zijn kippen wakker
Tokkend rennen ze uit elkaar
De eieren zijn gelegd
De koekoek wil aandacht
Terwijl ze zich heeft genesteld
in het nest van de duif
Eerlijke geluiden die de stilte benadrukken
De hond die blaft
Een bij die vlak over mijn hoofd schiert
Een mug die me steekt…auw
Een tor die knispert onder het blad
De wielewaal die eentonig zijn lied zingt
HenriB
Het geluid
Het geluid
Benadert mij van diep uit de aarde
Exploderend in de lucht van wol en linnen
Zich voortplantend in de fijnstof van ons bestaan
De woorden gaan onmerkbaar langs me heen
De absorptie in het onderbewustzijn
heeft geen plaats voor de gehoororganen
Ik voel de beweging
In de melancholie van het gevoel
Mijn zintuigen scherpen aan
Geheimen zetten zich af in de vraag
Naar de waarde van ons bestaan
Waar de dingen toe leiden
Weten is het diepe geloof
Verstrengeld in het universum
Van de onsterfelijkheid
HenriB
Stilte
Woorden, die het vuur van de storm aanwakkeren
Door de wind van de adem
Discussies en ruzies wervelen in het rond
Worden geslecht met het mobieltje
Schermen vullen ons uitzicht
Zonder voelen we ons naakt en kwetsbaar
We lopen, eten en appen tijdens het gesprek
Dat slechts dient om leegtes te vullen
‘s-Nachts als de stilte hoorbaar is
Worden we angstig
De woorden doorkruisen ons gemoed
De slaap wil maar niet komen
Maar hoe mooi kan stilte zijn
Als je die toelaat als geschenk
Als middel om te communiceren
Met de echtheid van het werkelijke Zijn
Hoe mooi kan stilte zijn
Als poëzie van de creatie
Van al het mooie om je heen
En de zuiverheid van genot
Stilte… ssssstttt… tilt..je
Naar hoogtes om boven de materie uit te steken
Om jezelf te vinden
En te ervaren hoe mooi je bent
HenriB
Juwelen van het bestaan
De bloemen geuren
naar de vroege ochtend.
Trillende zonnenstralen
liggen aan mijn voeten
Het bos.
Onbeweegelijk.
Als trotse wachters van de dag
wijzen de bomen naar het licht
De Oleanders
bloemen zich in verschillende kleuren.
Mozaïeken hun pracht
in zelfgekozen patronen
De pijnbomen
bekronen hun stammen
als koningen
van het domein
Mijn ogen,
wijd open,
observeren met de liefde van het hart
de juwelen van hun bestaan
HenriB
Lumbago
Messteken
Over de dag verdeeld
bij onverwachtse bewegingen
Dwingen mij bed te houden
De boeren zijn niet te stoppen
Ik ben jaloers op hun ijver
Het land wacht niet
Honger om bewerkt en bezaaid te worden
De honden liggen in de schaduw van de palm
De warmte trotserend
Waakzaam met gesloten ogen
De neus op scherp
Het water van de bron voedt de wespen
Hun territorium bij warm weer
Slechts hun koppie onder de dakpannen verraadt de schuilplek van de mussen
De dag lacht van genot
De temperatuur hoog
De bewegingen van alles buiten zijn traag
Als die van mij, in bed
HenriB
